من بی‏مایه که باشم که خریدار تو باشم
حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم
تو مگر سایه‏ی لطفی به سر وقت من آری
که من آن پایه ندارم که به مقدار تو باشم
خویشتن بر تو نبندم، که من از خود نپسندم
که تو هرگز گل من باشی و من خار تو باشم
هرگز اندیشه نکردم که کمندت به من افتد
که من آن موقع ندارم که گرفتار تو باشم
هرگز اندر همه عالم نشناسم غم و شادی
مگر آن وقت که شادی خور و غم‏خوار تو باشم
گذر از دست رقیبان نتوان کرد به کویت
مگر آن وقت که در سایه‏ی زنهار تو باشم
مردمان عاشق گفتار من ای قبله‏ی خوبان
چون نباشند که من عاشق دیدار تو باشم
من چه شایسته‏ی آنم که ترا خوانم و دانم
مگرم هم تو ببخشی که سزاوار تو باشم
گرچه دانم که به وصلت نرسم، باز نگردم
تا در این راه بمیرم که طلب‏کار تو باشم
نه در این عالم دنیا که در آن عالم عقبی
هم‏چنان بر سر آنم که وفادار تو باشم
خاک بادا تن سعدی اگرش تو نپسندی
که نشاید که تو فخر من و من عار تو باشم